กุมภา

หลังจากเดือนมกราที่เหลือเชื่อแล้ว มาสู่เดือนกุมภาที่เป็นอีกอารมณ์นึงไปเลย เลยอยากจะเขียนไว้หน่อย 555

เข้าเดือนกุมภามาไฟจากเดือนมกรายังไม่หมด ก็เลยรีบปั่นต่อโดยมีเป้าหมายคือทำวิดิโอ trailer ให้ได้ จะได้เริ่มรับสมัครเพลงจากคนญี่ปุ่นซะที ถ้าไม่มี gameplay ก็คงไม่มีนักดนตรีเชื่อใจเราว่าเราทำอะไรได้ขนาดไหน ก็เลยฮึดสู้สุดๆๆ ต้องทำ demo แบบเร่งด่วน ต้องวาดมือครั้งแรก เอาเพลงเก่ามายำเป็น soundtrack ภายใน 1 ชม. บ้างล่ะ เพลงที่ขอจากเพื่อนญี่ปุ่นตั้งแต่ 2 ปีก่อน สมัยที่ยังเรียนอยู่ญี่ปุ่นอยู่เลย ในที่สุดก็ได้มาทำโน้ตเพื่อจะโชว์ซะที (ตอนนั้น คิดว่า ป.โท จะมีเวลาทำเกม ผิดมหันต์ 555) แล้วก็เซ็ตอัพ website เซ็ตอัพ social ทุกอย่าง เรนเดอร์วิดิโอ ทดสอบดีเลย์เสียงเวลาอัพ Twitter / YouTube พิมพ์หน้ารับสมัครเพลงไว้รอ ขอให้เพื่อนตรวจภาษาญี่ปุ่น... ทั้งหมดนี้ จำได้ว่าเป็นช่วง 7 วันต้นเดือนกุมภา ที่แทบจะลืมไปเลยว่าขอบเขตของวันอยู่ตรงไหน เพราะเกมคอมแทบไม่ได้แตะ ข้าวก็จำไมได้ว่าเมื่อวานกินอะไรบ้าง และที่สำคัญพอได้อัดวิดิโอจริงก็เจอบัคอีกมาก ได้ความรู้ใหม่อีกเพียบเลย

แต่มันสนุกจริงๆ ให้ตายสิ เหมือนจะให้ทำต่อไปเท่าไหร่ก็ได้นะ!

พักเที่ยง

วันนี้เดินเกษตรแฟร์เหนื่อยแล้วเลยนึกสนุกมาลองนั่งที่เดิมๆดู

แค่ได้มาอยู่ที่ประจำแล้วมันผ่อนคลายดีนะ มีนาทีนึงที่เหมือนรู้สึกได้ว่าชีวิตหยุดไปแป๊ปนึง ได้นั่งมองแล้วนึกภาพเหตุการณ์ในอดีตไปเรื่อยๆ ที่ตรงนี้ มีทั้งตอนเที่ยงที่ไม่ได้คิดอะไร มีทั้งเที่ยงที่เบื่อเรียน มีทั้งเที่ยงที่คิดมากจนหายใจไม่คล่อง มีทั้งเที่ยงที่อยากรีบกลับขึ้นไปข้างบนสุดๆ

พูดถึงขึ้นไปข้างบนก็จำได้ว่าเรามักจะขึ้นไปก่อน แล้วก็จำได้ต่ออีกว่าใครมักจะอยู่ในห้องก่อนแล้ว ใครจะเปิดประตูตามเข้ามาทีหลังเป็นประจำ มีใครที่ชอบอยู่ในลิฟต์ด้วยกันบ้าง ตอนนั้นถ้าคนอื่นรู้ว่าเราคิดสังเกตอะไรขนาดนี้ คงดูโรคจิตพิลึก

ทั้งหมดนี้ มันเป็นเสน่ห์อย่างนึงของ "พักเที่ยง" ที่ทั้งชีวิตคงไม่กลับมาอีกแล้วล่ะมั้ง โชคดีที่มีโอกาสได้สัมผัส

จะว่าไปแล้วก็เพิ่งทำเพลงนึงที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับที่ประจำไป ซึ่งจริงๆแล้วไมได้อิงจากที่นี่ แต่ก็พอจะเชื่อมโยงความรู้สึกกันได้

แน่นอนว่าเอาคอมกับงานมาด้วยเพราะกะจะมานั่งลมโกรกเล่นๆ 555 แต่ที่นี่มันสงบจนอยากฟุบนอนยาวๆเหมือนที่เคยทำจริงๆ

Achievement Unlocked : ทำเกมไม่หยุดเลยเป็นเวลา 1 เดือน

เดือนมกราจบลงไปพร้อมกับสถิติใหม่ที่แม้แต่ตัวเองยังตกใจ คือทำงานทุกวันไม่เว้นวันหยุดเป็นเวลา 1 เดือนติดต่อกัน

พิมพ์ว่างาน เลยฟังดูกลายเป็น stereotype คนบ้างาน ไม่สนใจชีวิต ฯลฯ ไปในทันที แต่จริงๆแล้วคือทำเกม... ทำเกมทุกวันเป็นเวลา 1 เดือน

มาคิดดูถ้าเป็นงาน บ. คงเหมือนคนบ้าจริงๆทุ่มเทไปทำไม แต่นี่มันอดไม่ไหวที่จะพาผลงานของตัวเองจริงๆชิ้นแรกให้ใกล้เส้นชัยไปเรื่อยๆ เลยเกิดเป็นความรู้สึกใหม่ว่าอยากทำทุกวันจริงๆ..​ จนเกมก็ไม่ได้เล่นติดต่อกันเป็นสัปดาห์ Pokemon Moon ที่เอากลับอุดรไป จนกลับมากรุงเทพอีกทีก็ยังไม่ได้เล่น

ลองมองย้อนกลับไปทั้งตอน ป โท ทั้งตอนทำงาน บ. ทั้งตอนเรียน ไม่เคยมีอะไรแบบนี้แน่ๆ เอะอะอะไรก็หาเวลาเล่นเกมเสมอ เล่นเกมตลอดไปได้เลยยิ่งดี 555 แต่เราตอนนี้ความรู้สึกที่ได้สร้างของๆตัวเอง มันสนุกมาก จนแทนการเล่นเกมได้เลยหรือเนี่ย เราเองก็เพิ่งค้นพบเหมือนกัน