Sunday, December 25, 2016

กินข้าวทีเดียวชีวิตเปลี่ยน 555

วันนี้ไปกินข้าวกับเพื่อนมา เป็นการกินข้าวที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยน 555
เพราะพบว่าทุกคนมีแพลนไปเที่ยวต่างประเทศกันไกลๆรออยู่ข้างหน้ากันหมด แล้วพอหันมาดูเราเมื่อ 2 เดือนที่ผ่านมา..

ตัดสินใจทำเกมซักปีเต็มๆไปแล้วมันก็ดีอยู่เพราะคิดว่าเงินที่มีจะอยู่ได้ มันก็อยู่ได้แหละ แต่ลืมนึกไปว่าอยู่ได้ แต่เที่ยวไม่ได้

โลกนี้กว้างมาก มีที่ไหนที่ยังไม่ได้ไปเยอะแยะ

แล้วการไปเที่ยวมันก็ต้องไปกับเพื่อนสิ!

แต่ถ้าไม่รับงานประจำ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะพร้อมไปเที่ยว (หรืออาจจะไม่มีวันนั้นเลยก็ได้ ถ้าเกมมันไม่ได้) แต่ถ้าเข้างานประจำ ผ่านไป 5 เดือนแค่นี้ เงินเดือนมารวมกันก็มีเงินไปเที่ยวกับเพื่อนแล้ว...

การทำเกมมันพีคตรงตอนทำมันก็ดี แต่การทำงานประจำมันก็พีคตรงตอนได้ใช้ค่าตอบแทนไปทำโน่นทำนี่อย่างอื่น ถ้าหากว่าทำเกมต่อไป ชีวิตก็จะเหลือแค่พีคตอนทำเกม เราก็จะไม่มีอย่างอื่นเหมือนเอาเงินไปแลก เงินแลกได้หลากหลาย ยกเว้นแลกการทำแบบทำเกมที่ทำอยู่นี่ คิดไปคิดมาก็เหมือนมันเป็นเซ็ตที่ intersect กันแล้วได้ 0 เลย

ก็เลยได้มาคิดว่า ที่เราตัดสินใจไปว่าทำ full time ซักปีอาจจะคิดผิด กว่าจะได้เงินจริงๆเพื่อนๆก็คงเลิกเที่ยวกันหมดแล้ว (5 ปีถัดไป?)

หรือว่าเราอ่อนหัดเอง จริงๆแล้วทำงานประจำแล้วกลับมาทำเกมด้วยก็ไหวแต่เราดันปวกเปียกซะก่อน?

ก็เลยมีแผนใหม่ขึ้นมาคือ ไปสมัครงาน SCB เป็นงานประจำแล้วทำเกมตอนเลิกงาน เหมือนสมัยเรียนตรีจบใหม่ๆนั่นแหละ แต่ครั้งนี้มี counter ความเหนื่อยอย่างนึงคือมันเป็น SCB มันไม่ต้องนั่งขนส่งแม้แต่ครั้งเดียวก็ไปถึงกับเดินกลับได้ น่าจะช่วยได้มาก งานที่แล้วต้องนั่งรถเมล์ - MRT - เดิน แล้วก็ขากลับ ทุกวันๆ รู้สึกว่ามันเป็นจุดที่ทำให้เหนื่อยกับชีวิตเกิน 50%

ไม่แน่ว่างานประจำ ก็อาจไปด้วยกันกับเกมได้ถ้าเป็น SCB!?

แต่ก็คงต้องสมัครเลย เพราะกว่าจะได้ก็คงซักกุมภา

ถ้าสมัครเลยก็มีแผนต่อเนื่องคือใช้กุมภาเป็น deadline สำหรับมิวสิคเกมเลย พอเข้างาน SCB แล้วจะได้รอดูท่าทีของเกมไปเรื่อยๆได้ ไม่ต้อง active development ขนาดนั้น แล้วถ้าเกมมันรุ่งจริงๆสิ้นปีก็ค่อยออกจาก SCB

จริงๆก็ดูน่าสนใจ กลัวจะไม่ไหวเหมือนกัน แต่คงต้องลองซักตั้งล่ะมั้งว่าตัดการเดินทางแล้วจะช่วยได้ขนาดนั้นจริงมั้ย แต่จำได้แม่นว่าเดินทางมันเหนื่อยมากจริงๆ