Sunday, February 28, 2016

วันเกิดปีนี้.. มีความสุข

ปีนี้ ตกใจกับวันเกิดนิดหน่อย :D

ตอนแรกคิดว่าคงจะน่าเบื่อ นั่งอ่านเปเปอร์ไปวันๆเหมือนเดิมไม่มีอะไร แล้วญาติๆเพื่อนๆก็คงมาทางโซเชียล จบวัน ไม่ต่างจาก "วันพิเศษ" ที่พิเศษอยู่คนเดียวที่นี่ เช่นปีใหม่ก็ไม่มีอะไรเงียบๆ คริสต์มาสก็ไม่มีอะไร เดินห้างเล่นกลับ.. (ปีที่แล้วช่วงนี้กลับไทยไปหาพ่อแม่ แต่ก็ไม่มีอะไรมาก กินข้าวกัน แล้วก็ไม่ค่อยมีเวลากันอยู่ดีก็เฉยๆเรื่อยๆ)

เมื่อคืนนอนฟุบหลับไปคาเปเปอร์ เพิ่งกลับมาจากพาพี่ทัวร์มหาลัย พี่มาเที่ยวญี่ปุ่น แล้วต้องเปลี่ยนเรื่องเปเปอร์อีกแล้วเลยหาเรื่องไปเถียง อ อยู่ (เมื่อคืนก่อนก็เพิ่งดราม่ากับแม่มา) แต่เหนื่อยเลยหลับไปซะงั้น

การผจญภัยมันเริ่มจากตรงนี้ เพราะหลับเร็ว ก็เลยตื่นซะ 6 โมงเช้าเลย ตื่นมากะจะลุยเปเปอร์ต่อนั่นแหละ แต่นึกได้ว่าไม่ได้ตื่นเช้ามานานแล้ว ความรู้สึกที่ไม่ได้รู้สึกมานานก็คือท้องร้อง! ได้เวลาเบรคฟัสต์! ไม่ได้ใช้คำนี้มานานแค่ไหนแล้วน้าา

ภาพอาหาร

แค่ตอนเช้าก็ได้ยิ้ม ทั้งตื่นเช้าด้วย แล้วก็มีเพื่อนทักมาตอนเช้าด้วย.. ไม่ได้คุยแชทขำๆมานานแค่ไหนแล้วนะ! เหมือนเป็นเช้าใหม่ที่ใหม่จริงๆ..

หลังจากตอนเช้าที่ค่อนข้างเพอเฟคผ่านไป ก่อนอ่านเปเปอร์ก็เช็คข่าวสารข่าวเกมพอหอมปากหอมคอ แต่ดันไปเจอข่าว Pokemon 2DS รุ่นลิมิเต็ด ที่เคยดูไว้นานแล้วแหละ แต่เพิ่งมารู้ว่ามันถึงเวลาวางขายเมื่อวานนี้! ก็เลยลองเซิจหารีวิวของคนที่ซื้อมาเมื่อวานนี้.. ก็เกิดกิเลสสิครับ! ประกอบกับมาออกตอนวันเกิดพอดี มันเป็นโชคชะตาหรือยังไงกันนะ! ซื้อของขวัญให้ตัวเองดีกว่า!! ว่าแล้วก็เช็คตารางรถไปห้างใกล้ๆ อาบน้ำแล้วออกไปที่ป้าย

แสงแดด... ลมสดชื่นมาก ที่ผ่านมา ถ้าออกมาตอนเช้า แปลว่ามีนัดคุยกับ อ. จนต้องตื่นเช้าแล้วคืนที่ผ่านมาต้องแทบไม่ได้นอนเพราะเตรียมเรื่องคุยกับ อ. ทั้งคืน หรือถ้าแต่ก่อนก็แปลว่ามีคาบเช้า.. แต่นี่ไม่... นี่มันเช้าจริงๆ เช้าของวันอาทิตย์ ที่เดินออกมาข้างนอก ที่นอนหลับมาแล้วเมื่อคืนเต็มอิ่ม ที่กำลังจะไปซื้อเครื่องเกมให้ตัวเองอีกต่างหาก!! ไม่เคยมีเช้าที่เพอร์เฟคขนาดนี้มานานแค่ไหนแล้ว

แถมที่ป้ายรถเมล์ก็เจอเพื่อนแลปอื่นอีกสองคนกำลังจะไปซื้ออะไรที่โอซาก้า ก็ได้คุยสนุกบนรถ

ตอนอยู่บนรถ ที่มีแดดส่องมาอาบนี่มันฟินมาก คือไม่เคยขึ้นรถออกไปไหนตอนเช้าไง ปกติเช้าก็เข้าแลป ออกมาก็โรงอาหาร แล้วก็ค่ำ..

มาถึงห้าง AEON ก็แยกย้ายกันไป แล้วก็ตรงดิ่งเข้าไปแผนกของเล่น พบว่า สีเหลืองที่เล็งไว้มันหมดแล้ว!! ออกเมื่อวานเนี่ยนะ

(สีฟ้า ขายที่โปเกม่อนเซนเตอร์เท่านั้นครับ ตอนนี้ราคาพุ่งละ)

เอาไง... ไปสั่งจาก Amazon ดีมั้ย ไม่! เหมือนกลิ่นอายของการผจญภัยมันเริ่มขึ้น เพื่อเป็นโปเกม่อนมาสเตอร์! เราจะนั่งบัสไปเสี่ยงดวงที่ AEON อีกสาขาหนึ่ง มีเวลาก่อนบัสมา ได้อิ่มเอมกับราเมงเป็นข้าวเช้าของจริงซ้ำอีกรอบ ไม่เคยได้กินราเมงก่อนเที่ยงเลยนะ

และพอบัสมาพาถึงสถานี Takanohara ก็พบกับชัยชนะ เมื่อทั้งเหลือง เขียว แดง เหลือครบเลย! สาขาห่างไกลชุมชนเลยง่ายสินะ

ซื้อมาแล้วถ่ายรูปพอหอมปากหอมคอก็นั่งบัสกลับมาแลปตอนบ่ายอ่อนๆ มาลุยอ่านเปเปอร์ต่อพร้อมแสตนบายช่วยทีมเกมตัวนากท้าดวลด้วย ก็ได้ช่วยจริงได้ลองเอารูปวาดมาลงเกมดูเป็นตัวอย่าง ตอนนี้ก็เริ่มไม่มีอะไร คิดว่าแค่นี้ก็ดีเกินคาดละ จากวันที่เหมือนจะธรรมดา ได้มีเรื่องตื่นเต้นขึ้นมา เหมือนได้ทำเควสสนุกๆ

มาถึงเรื่องปวดหัวคือพี่จะไปหมูบ้านสามเหลี่ยมน่ารัก shirakawa-go ที่อยากไปมานาน ตอนนี้หิมะตกด้วยก็เลยอยากไปด้วย แต่ก็วุ่นวายเรื่องหาเส้นทาง หาที่พัก หาทางถูกๆ จะอ่านเปเปอร์ทันมั้ย แล้วยังต้องสลับไปช่วยตัวนาก แล้วเรื่องเพลงล่ะ แล้วเรื่องจะคุยกับ อ. ล่ะ.... บรรยากาศเดิมของทุกๆวันค่อยๆกลับมา ใจนึงก็กลัวมาญี่ปุ่นไม่ได้เที่ยวหนาวเลย ครั้งนี้มีพี่น่าจะสนุกกว่าไปคนเดียวทีหลัง ไปทีหลังหิมะจะหายรึเปล่า ถ้าผ่านหนาวนี้ไปจะได้มาประเทศนี้อีกมั้ย ฯลฯ

ไม่ทันไรเวลาก็ล่วงเลยมา 3 ทุ่มโดยที่ยังไม่ได้ข้อตกลงเลย ไปพรุ่งนี้ก็ติดบัสสายนึงไม่ได้จอง ไปตอนนั้นก็โรงแรมเต็ม ไปตอนโน้นก็ฝนตก การ plan เส้นทางนี่ ใช้เวลาหลาย ชม. จริงๆนะ จนมีแผนนึงด้วยซ้ำว่าออกไปเกียวโตตอนนี้!!! ถึงเที่ยงคืนแล้วเป็นซากรอรถตอนเช้า แบบนั้นน่าจะทัน แต่ก็ทรหด เอาไงๆ อาบน้ำรอดีมั้ย เปเปอร์ขนไปกี่อันดี โน้ตบุคก็ต้องชาร์จ ของขวัญที่แม่ฝากมาให้ที่ว่าจะแกะหลังอ่านเปเปอร์จบไปๆมาๆเปเปอร์อ่านได้ 3/20 หน้าไม่ได้แกะ...

แล้วแม่ก็วิดิโอคอลมาคุยด้วยวันเกิด ทุกอย่างก็ค่อยๆเปลี่ยนไป เวลาออกไปเกียวโตก็ไม่ทันละก็ปล่อยไป เหมือนว่าเอาเวลาตรงนี้ดีกว่า แม่ดูมีความสุขดีที่นานๆได้คุยกับเรา ทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุดคุ้มกว่าเยอะเลย... คุยปล่อยเวลาผ่านไปช้าๆบ้าง แล้วก็ตัดสินใจแกะของขวัญแม่งเลยละกัน ได้ปากกา rollerball lamy จากแม่โคตรสวย แล้วระหว่างคุยก็เหมือนคิดได้ว่าเออ ช่างแมร่งละกันเรื่องรีบไปเที่ยว วันเกิดทั้งทีอยากนิ่งๆ สบายๆ เข้าทางสาย introvert แบบเราเน้นๆหน่อยก็ดีนะ

สุดท้ายก็ขว้างแผนเดินทางพรุ่งนี้ทิ้งให้หมด หมู่บ้านช่างแมร่ง

คิดปุ้บ เหมือนความสงบสุขเมื่อตอนเช้ากลับมา ก็เลยคิดได้ว่าไหนๆก็เพอร์เฟคมาเยอะแล้วเอาให้หมดวันไปเลยสิ!

ต้มไวไวควิกต้มยำกุ้งที่พี่ขนมาฝาก เปิดเฟซบุคตอบแฮปปี้เบิร์ดเดย์ นั่งเล่นไปช้าๆ ไม่คิดถึงเรื่องอะไรเลย เปเปอร์ก็ไว้คิดหลังหมดวันเกิดละกัน ขอซักวัน... เรื่องเฟซบุคนี้นะ ใครว่าระบบวันเกิดมันเฟค ถ้ามาเป็นคนแบบเราดูสิ แบบไม่เคยกล้าทักใครก่อนอะ แล้วในวันนี้ได้พิมพ์อะไรบ้าง เราว่ามันก็ไม่ใช่ของปลอมนะ เวลาพิมพ์ตอบ มันก็ยิ้มจริง บางคนอาจจะไม่ แต่สำหรับใครที่ไม่ค่อยได้โซเชียลไม่ได้แชทอะไรมากมันก็ทำให้ยิ้มได้.. บางคนที่ถึงอยากจะทักแค่ไหนก็ไม่รู้จะทักอะไรก็เลยไม่ได้ทัก มันก็มีโอกาสแบบนี้ ดูน่าหดหู่แฮะ แต่ก็เวิคไปแล้วอะ 555

ไม่มีอะไรจะสงบสุขไปกว่านี้แล้ว ตอนนี้ 11:54 PM ใกล้จะหมดวันเกิดละ จะได้ลองลุยเปเปอร์ต่อ ที่พักที่รีบร้อนจองไปก็แคนเซิลแล้ว ค่าพักช่างมัน... เหมือนในใจลึกๆจริงๆที่ดิ้นรนจะไปเที่ยวมันระบายความจริงออกมาว่า ขอนิ่งๆดีกว่าาาา เสียดายจริง แต่ขอแบบนี้ดีกว่า! นี่ถ้าเราเป็นคนแบบนี้ต่อไปจะได้ไปเที่ยวไหนมั้ยเนี่ย 5555 แปลกๆ อยากเที่ยวมากเพราะแทบไม่ได้ไปไหน แต่สุดท้ายก็อยากนิ่งเหมือนกัน

อยากเอารูปมาแปะเหมือนกันแต่ก็อยากกดโพสต์ก่อนหมดวันเกิด (เวลาญี่ปุ่น) เพราะงั้นค่อยเอารูปมาแปะทีหลัง

สรุปแล้วคือเป็นวันที่มีความสุข! :D