ไอดารี่

13/12/2015
10/10/2016
12/12/2017
13/07/2018

มันคือ!

วันที่ของไดอารี่

กลายเป็นมนุษย์เขียนไอดารี่ ปีละ 1 ครั้ง 555555

เปล่าหรอกคิดถึงเลยมาเปิดดู ก็เลยคิดได้ว่ามันเจ๋งดีนะ
แค่จับปก ก็เหมือนวูบบบบ ย้อนเวลา เหมือนรอบๆตัวเปลี่ยนเป็นสถานที่ต่างๆไปเรื่อยๆ!



ตอนเครื่องบินจะออกจากไทย
ตอนอยู่หอที่ญี่ปุ่น ก็มีนั่งเขียนบ้าง (ซัก 2-3 เดือนครั้ง?)
บนรถไฟ ตอนไปคอมมิเกต

จริงๆคือไปไหนก็ตามไอ้เล่มนี้ก็ไปด้วยตลอด เพราะมันเล็กอยู่แล้วเลยไม่จำเป็นต้องเอาออก (ศักดิ์เทียบเท่าน้องมะลิซ้อน V2 แมคบุ๊คสุดเทพ)

จนกลับมาไทย ตัดสินใจทำบ้าอะไรไม่รู้สองปี
จนวันนี้

รู้สึกว่ามัน epic ดีว่ะ กะอีแค่ของที่ผลิตจากโรงงานที่ใครๆก็ซื้อได้ แต่ตอนนี้มันมี story เฉพาะตัวของมัน
แน่นอนว่าปากกาทุกด้าม ดินสอกด GraphGear ก็มีเรื่องราวเฉพาะตัวไม่แพ้กัน

ลองพลิกอ่านอันเก่าแบบเร็วๆ เพราะพอจำได้อยู่ว่าเขียนอะไรแล้วกลัวอ่านแล้วจะอ้วก
อืมมม... ซวยชิบหาย (เพราะถ้าไม่ซวยก็ไม่จำเป็นต้องมาเขียน 555 เรื่องดีๆไม่มี แบบนี้ไงถึงทำได้แต่เพลง minor scale)

ใครมาอ่านคงเห็นเป็นคนมีความเสี่ยงจะฆ่าตัวตาย จริงๆก็ดูสมเหตุอยู่

แต่ต้องอย่าลืมว่าเรื่องดีๆ ก็ (น่าจะ) มีอยู่ระหว่างวันซวยๆที่เห็นอยู่ในนั้น

ปีนี้ท้ายปี คิดว่าน่าจะมีเรื่องที่ไม่ได้เขียนลงไดอารี่รออยู่ (=เรื่องดี)
ก็... ค่อนข้าง look forward to พอสมควร เอาล่ะ ตั้งใจนะ!

ทุก ending จะ good หรือ จะ bad แต่ที่สำคัญต้อง epic และมี closure
เราเชื่อว่าแบบนั้น เราเลยไม่เคยเกลียด bad end จากใจซักที เหมือนยิ่งเจอถึงภายนอกจะรู้สึกเฟล

แต่ภายในมัน addicting อย่างน่าประหลาด

แน่นอน ไม่มีอะไรเป็นไปตามที่มึงอยากได้หรอก ตอนนี้ก็อาจจะไม่เห็น แต่เดี๋ยวคอยดูวันจะปล่อยเกม เดี๋ยวก็เกิดอะไรแย่ๆขึ้น... ใครจะไปรู้

จะเป็นอะไรที่ถึงขั้นทุกอย่าง down the drain มั้ย จะเป็นไปได้ไง ตอนนี้คิดให้ตายก็คิดไม่ออกว่าจะเป็นไปได้ไง เกมก็อยู่บน GitHub แบคอัพก็มีเป็นสิบ... จะเป็นไปได้ไง ที่จะเฟล... แต่เดี๋ยวก็คงรู้ ที่ผ่านมาเคยคิดว่าจะมีแบบที่เขียนในไดอานี่มั้ย ไม่!

ที่สำคัญที่สุดต้องไปให้ถึงวันนั้นให้มันได้รู้ว่ามันจะเป็นยังไง แล้วเราจะซึมซับมันให้เต็มที่

กลายเป็นเรื่องแบบนี้ไปได้ยังไง...

แต่ที่ไดอารี่เขียนน้อยลงก็ไม่ใช่ซวยน้อยลง เพราะนอกจากเล่มนั้นก็มี blog นี้ มี blog Exceed7 (ไม่ได้อัพนานแล้ว) แล้วก็เพจ.. แล้วก็ Twitter ก็เลยรู้สึกว่ามีที่พิมพ์เยอะขึ้นกว่าแต่ก่อนมั้ง

ไดอารี่นี่ฟีลก็เหมือนที่นี่ คือเขียนแบบอยู่ใน impression ว่าคงไม่มีใครได้อ่าน แต่! ก็อยู่ใน possibility ว่าจะมีคนมาอ่าน...... มันเลยเกิดเป็นแรงจูงใจในการเขียนขึ้นมาที่ไม่มีในเพจ FB ไม่มีใน Twitter

ของที่นี่แน่นอนว่าเป็นอินเตอร์เน็ต ก็มีโอกาสที่คนจะมาอ่าน ...น้อย แต่ไดอารี่ล่ะ

เอาเป็นว่าถ้าแงะเข้ามาในห้องแล้วเจออยู่ในลิ้นชักก็คงได้อ่าน แต่ขออย่างนึงอย่างน้อยให้เป็นอะไรไปซะก่อนค่อยเอาไปอ่าน 555 แบบนั้นโอเคอนุญาติ ที่เหลือ (กรณีที่ยังไม่เป็นอะไรไป) ก็ใช้วิจารณญาณเอาเองละกันว่าตอนไหนควรมาแงะห้องไปอ่าน

ปริศนาสุดท้ายว่าอะไรคือไอดานี่
ไอดานี่
ไอดารี่ ถูกแล้ว
คือพิมพ์หัวข้อแล้วกดผิด ก็เลยเกิดไอเดียว่าถ้าพิมพ์คำว่า ... นั่นแหละ ผิด ในเขตโพสต์นี้ แล้วจะไม่แก้ จบ

สุดท้ายจริงๆ บอกลากับไดอานี่ ..ผิดอีกแล้ว เล่มนี้ไปแล้ว จะซื้อเล่มใหม่มั้ยก็ไม่รู้สิ แต่ที่แน่ๆสมุดไอเดียเกมก็หมดแล้วเดี๋ยวคงต้องไปเดิน B2S อยู่ดี... จริงๆแล้วเป็นโพสต์ tribute ให้ไดอานี่เล่มที่อายุค่อนข้างนานกว่าเล่มก่อนหน้าเล่มนี้ ..เนื่องจากหลังๆขี้เกียจเขียน ก็แล้วกัน

Thanks for everything!! ..มัทฉะ? (เพิ่งตั้งชื่อตะกี้)