บาเซลกีส

ไปงานแต่งของปอมหน่ามา ได้ของชำร่วยเป็น succulent มาต้นหนึ่ง ไม่เคยได้ของชำร่วยเป็นต้นไม้เลยแฮะ แต่ชอบ ไอเดียดี *-*

ประกอบกับตอนนั้นโดนบอลซันพาไปล้างสมองในสวนกระบองเพชรมาแล้ว เลยรู้สึกพิเศษกับมันมากขึ้นมั้ง แล้วก็ไม่อยากให้มีอันเป็นไปเหมือนต้นตูดที่ทำมันตายไปแล้ว 555 ครั้งนี้ได้วิธีดูแลมาด้วย ดูซิว่าทำตามทั้งหมดแล้วมันจะรอดมั้ย

 

เห็นมันครั้งแรกก็นึกถึงนกชื่อบาเซลกีสตัวนึง ก็เลย.. ได้ชื่อนั้น 

ตอนรับมา ยังไม่ได้คิดว่ามันพิเศษเท่าไหร่ แต่ว่าใบเป็นโทนสีเขียวที่ชอบก็เลยเลือกต้นนี้

แต่พอถือมันไปมา โดนสายฝนเข้าไปหน่อยๆถึงได้รู้ว่ามันสวยมากเวลาใบเปียกน้ำ แล้วเห็นแสงสะท้อน specular เป็นใบๆ มีตรงที่ dot normal vector แล้วเข้าตาเยอะดี... (เสียดายวิธีเลี้ยงบอกว่ารดได้แค่ 2 ครั้งต่อสัปดาห์เอง) ว่าแล้วเชียวว่าเราเลือกไม่ผิด

พอคิดแบบนั้นก็เลยรู้สึกว่าหลายๆอย่างสื่อถึงงานที่ไปมาดี

.
.
.

ว่าแล้วก็นึกถึง ...ลูกอม

ไม่เคยเอามันมาเล่าให้ใครฟังเลย คิดว่าคงถึงเวลาที่จะให้มันมีตัวตนใน blog นี้ซักหน่อยแล้ว (จริงๆรู้สึกจะมีในไดอารี่นานมาแล้ว... มั้ง)

ไม่รู้ข้ามโลกไปมาด้วยกันกี่กิโล เดินทางไปด้วยกันถึงไหน
ในห้องแลป ในหอพัก บนรถไฟ บนภูเขาหิมะ ในร้านเกม จนมาถึงร้านกาแฟ ร้านโน้น ร้านนี้
เวลาเหนื่อยๆ พอมองลูกอมแล้วหายเหนื่อย คนเรานี่ก็บ้าเหมือนกัน
มาถึงวันนี้ได้ส่วนนึงอาจจะเพราะลูกอมโง่ๆเนี่ย อยู่ช่องหน้า จะหยิบดินสอ Graphgear สุดเลิฟ ก็เห็นตลอด

จากกระเป๋าเก่า สู่กระเป๋าใหม่ที่แม่เพิ่งซื้อให้ตอนวันเกิดที่ผ่านมา ก็ย้ายมาด้วยกัน
ลองนึกเล่นๆว่าถ้ากินเข้าไปตอนนี้อาจจะตายได้ 555
แล้วก็ ตลกที่มดไม่เคยขึ้น วันนึงเคยทิ้งซาลาเปาไว้ในกระเป๋าแล้วมดยังขึ้นเลย 555

คิดเล่นๆว่าตอนนี้ถึงเวลาเอาออกรึยัง ไม่รู้สิ แค่กลัวกระเป๋าหายซักวันแล้วมันหายไปด้วยกัน ไม่ได้เสียดายกระเป๋า เท่าลูกอม กับน้องมะลิลา (ชื่อ Macbook Pro ที่ซื้อมาจากญี่ปุ่น ตอนนี้ยังฟิตอยู่)

เออใช่ ตอนเปลี่ยนกระเป๋าลืมเขียน blog post เป็น tribute ให้ใบเก่าเลย เอ่อออ เอาตรงนี้เลยละกัน

แม่ก็รู้ว่าเราเป็นคนไม่ซื้อของใหม่ถ้าไม่สลายเป็นผงก่อนเลยบังคับโดยซื้อกระเป๋าใหม่มาให้ กระเป๋าเก่าก็ใช้มาตั้งแต่สมัยเรียนยันจบโทเลย นั่นแหละ ไปไหนมาไหนมาด้วยกัน ทั้งประเทศไทยทั้งญี่ปุ่น นั่นแหละ ลูกอมก็อยู่ในใบเก่าด้วย

ใบเก่าโคตรยานแต่ไม่รู้ตัว พอเปลี่ยนเป็นใบใหม่แล้วรู้สึกเลยว่าเบามากทั้งๆที่ใส่ของเท่าเดิม 555 แบบ มันช่วยพยูงดีมาก ภารกิจสุดท้ายที่ epic สุดก็น่าจะตอนนั้น เรากลับไปญี่ปุ่นเพื่อเอาเข็มกลัดไปแจกคนที่ส่งเพลงมาลงเกมกับมือ แบกเข็มกลัดไปก็ในกระเป๋านี้แหละ

พอผูกพันกันแล้วเปลี่ยนของใหม่ก็รู้สึกใจหายจริงๆนะ แต่คงต้องลาจากกันตรงนี้ละ (ตรงนี้ที่ว่าคือตั้งแต่ปลายเดือนกุมภา ลืมเขียน blog ...) ยังไงก็ ขอบคุณมากๆที่ยกของให้มาตลอดนะ

โอเคกลับมาต่อ เป็นคนหวงของที่เพื่อนให้มามาก ปกติไม่ค่อยได้อะไร พอได้แล้วก็เลยกลัวจะเป็นครั้งสุดท้าย ไม่ได้อีก
กับมีนิสัยเสียดายของอยู่แล้วด้วย สายขาดใน power supply พังก็บัดกรีจนกลับมาได้ ถึงสภาพจะเละก็เหอะ (กลัวระเบิดอยู่นะ แต่ถ้าแยกสายดีๆอย่างมากก็น่าจะดับเฉยๆ....)
เหตุผลที่ภาพ header ของ Twitter ไม่เคยเปลี่ยนอีกเลย
ตุ๊กตา กระเป๋า ภาพ ปากกาโง่ๆ
หรือ post it แผ่นนั้นที่ดันหายจริง ยังเสียดายอยู่เลย (แล้วดันจำได้อีกนะ!)





นิสัยแบบนี้ ไม่รู้จะแก้ดีมั้ย 555