โอะ

เหมือนจะจำได้ลางๆว่าเคยมาพิมพ์ในนี้ว่าปีที่แล้วเอาช็อคโกแลตไปให้ป้าแลกเหรียญ 3 คนกับพี่ ..ลืมชื่อแล้วที่ร้าน Cafe Del Stella

ปีนี้ร้านเกมก็ไม่อยู่แล้ว ร้านกาแฟเดิมพี่คนเดิมๆก็ออกกันไปหมดแล้วแถมเปลี่ยนเวลาปิดเร็วขึ้น ย้ายมาทำงานร้านตรงแยกเมเจอร์แทน ปีนี้ทั้งปีคิดว่าน่าจะเปลี่ยนมาเป็นร้านนี้ ปีนี้ก็เลยเอามาให้พี่ร้านนี้



พี่เขาบอกยังไม่มีใครให้เลย.. ที่มีอีกว่าจะให้พนักงานเซเว่นก่อนเมเจอร์ ไม่ก็ป้าร้านกับข้าวหน้าซอยเพราะเป็นคนที่เราพึ่งพิงมาตลอด แต่สุดท้ายก็ไม่กล้า

ตอนเช้าไปเล่นเกมเต้น

เหมือนปีที่แล้วสุดท้ายก็เหลือ ทั้งๆที่ตอนซื้อคิดไว้พอดีว่าจะทำไงกับอันไหนบ้าง อะไรที่อยากจะทำถ้าไม่ได้ทำก็แย่นะ

เรื่องการพิมพ์โต้ตอบ ยิ่งมาเป็น freelance no life แบบนี้ยิงความสามารถตกลงเรื่อยๆ

เดี๋ยวนี้รู้สึกตัวว่าเป็นโรคไม่กล้าพิมพ์เยอะทั้งๆที่มีเรื่องอยากพิมพ์ แล้วก็เป็นโรคกังวลว่าจะทำให้อีกฝ่ายหนักใจมั้ยที่ต้องคิดคำตอบที่เป็น finisher ได้ ซึ่งถ้ามันไม่ finish ก็ทำให้เราต้อง finish ด้วยสติกเกอร์แล้วมันก็จะ awkward แล้วรู้สึกว่ารู้งี้ตูเงียบไปเลยตั้งแต่ตอนนั้นดีกว่ามั้ย งงมั้ย 555 แต่ก่อนหลายครั้งที่กด enter ปุ้บแล้วเชี่ย  ภายในเสี้ยววิ แต่ก่อนกดก็อยากกด (อ้าว..) รู้สึกเหมือนเล่น crypto นิดๆตรงที่แบบ เออ ไว้แบบนั้นดีละมั้งๆ ไม่ต้องไปแตะต้องแล้ว นั่นแหละ..​ เย้! ..ประมาณนั้น

เสื้อตัวนั้น.. ตอนนั้นก็มีลางสังหรณ์แล้วว่ามันเป็นช่วงเวลาสำคัญมากแน่ต้องตั้งใจเก็บมันไว้แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ รู้สึกดีใจที่เชื่อลางสังหรณ์ตัวเอง ตอนนั้นตัดสินใจทุกอย่างแทบจะ perfect ติดๆกันหมดเลยถ้ามามองย้อนจากตอนนี้ ดีใจมากๆ never know if it is going to be the last time อุณหภูมิ แสง เสียง ambient หรือ texture พื้นยังพอจำได้อยู่เลย อะไรที่มันจะกลายเป็นความทรงจำส่วนลึกมันเป็นแบบนี้สินะ ..เหมือนในเรื่องอะไรนะ น่าจะ Inside Out

อ้ะแล้วก็มีอีกภารกิจนึงที่ไม่สำเร็จไม่ได้ อัลบั้มที่ว่าจะทำถึงไหนแล้ว.. 0% !!
เพิ่งเสร็จเพลงประกวด 2 เพลง ขอเข็นเกมให้กลับมา speed เดิมก่อน

..จุดไข่ปลาสองจุดนี่มันสุดยอดจริงๆ !!