2014 -> 2015

ปีใหม่ปีนี้น่าจะเป็นปีแรกเลยล่ะมั้งที่มองไปรอบๆตัวไม่มีคนรู้จักเลย

เรื่องคือมาเล่นสโนว์บอร์ดกับเพื่อนๆ โดยมีนักเรียนไทยมาจากหลายๆที่มาเล่นด้วยกัน แต่ขากลับ ไม่กลับนาราแต่ติดรถไปโตเกียวแทนเพราะจะได้ลองไปงาน Comiket ครั้งแรกในชีวิตดู ได้เจอศิลปินมิวสิคเกมตัวจริงสมใจเลยล่ะ

ทีนี้อยู่ต่อนานก็ไม่ได้เพราะไม่มีที่อยู่ ไม่มีตัง แถมต้องกลับไปเคลียร์งาน!! (สองวันที่ผ่านมานอนบ้านรุ่นพี่) ก็เลยซื้อตั๋วรถกลับวันที่ 31 ตอนสี่ทุ่มครึ่ง... นั่นแปลว่าปีนี้จะไม่ได้เคาน์ดาวน์หน้าจอทีวี หรือรอบๆตัวมีญาติพี่น้อง แต่อยู่คนเดียวบนรถเมล์

ตอนนี้เที่ยงคืนญี่ปุ่นแล้ว บนรถไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น.. มีแต่ความเงียบ ปีนี้ได้นั่งคิดเอาเองในใจ "สวัสดีปีใหม่!"

สิ่งใหม่ที่รู้สึกได้เพราะความเงียบนี้ ได้นึกได้คิดถึงคนสำคัญ ใครบ้างที่เราอยากบอกสวัสดีปีใหม่ตรงหน้า แต่ไม่เคยได้ทำ แต่ทำไม่ได้ หรือทำได้แต่ไม่เคยนึกถึงมาก่อน ถ้าเกิดขึ้นจริงบรรยากาศจะเป็นยังไงกันก็ได้แต่ลองคิด

ปีนี้เป็นปีแห่งจุดเปลี่ยน เราออกจากงาน เรานั่งทำเกมทั้งวันเป็นเวลา 3 เดือนจนเกมเสร็จออกขาย เราได้ฝึกขายฝึกทำการตลาดด้วยเกมที่เราเป็นเจ้าของ 100% และเราได้มาญี่ปุ่น ประเทศที่อยากได้ภาษา อยากมาสัมผัสประเทศแห่งเกม มิวสิคเกม และดนตรีโดจิน ได้สัมผัสแล้ว แถมเพื่อนๆตามมาเที่ยวถึงที่ด้วย สนุกมาก

ถึงช่วงไฮไลต์คือ New year resolution..

เหมือนจะจำได้ลางๆว่าปีที่แล้วมีแต่งเพลง

แต่ตอนนี้ผลงานยังไม่ออกมาเลย อยากอ้างว่างานเยอะ เตรียมมาญี่ปุ่น ต้องทำเกมต้องดูแลเกม ต้องวิจับ แต่ยังไงก็อยากมีผลงานเพลงบ้างอยู่ดี ต้องทำทุกอย่างให้ได้เร็วกว่านี้จะได้มีเวลาลองฝึกทำเพลง

ดังนั้น.. ปีนี้ขอสองข้อ
1. ออก Digital Album ที่มีเพลงตัวเอง
2. ภาษาญี่ปุ่นระดับเล่นเกมกับอ่านการ์ตูนจบได้

อวยพรให้คนที่กำลังอ่านเอนทรี่นี้ ใช้ชีวิตในปีถัดไปอย่างที่ต้องการ เราไม่รู้ว่าครั้งสุดท้ายของอะไรก็ตามคือเมื่อไหร่ ทำทุกอย่างให้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลังว่านั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผ่านไปแล้ว ริเริ่มอะไรในปีนี้ขอให้สำเร็จด้วยดีครับ

บล๊อคนี้ก็ยังดำเนินต่อไปอย่างเงียบๆในปี 2015 นี้ครับ..

ปล. ที่จริงพิมพ์บนรถแต่ที่เพิ่งมาอัพวันนี้เพราะแอพ blogger มันกาก แค่โพสเอนทรี่ใหม่ยังไม่ได้เลยไม่รู้คนพัฒนาตายหมดยัง