บางทีก็สงสัยว่ารออะไรเวลามันก็โหดร้ายเกินไป! แต่เป็นโรคจำเวลาฝังใจมาแต่ไหนแต่ไร บางทีก็ไม่ค่อยดีกับสุขภาพจิต นี่ใกล้จะ epic เท่าเรื่อง 10 นาทีนั่น กับติดพายุละ แต่คนละ genre
6 ปีกับ 1 วันก็ว่าพีคละ ตอนวืดนั่นก็ นะ
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก today is the day
มองย้อนหลังดูนาน แต่ดันนั่งนับถอยหลังมาเรื่อยๆ เออตื่นเต้นดีก็ดีเหมือนกัน
ตอนแรกกลัวเดินไม่ตรงเหมือนวันนั้นอีก 555 จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าโน่นนี่นั่น simulate ไปซะกี่กรณี
ผลคือคิดว่าหลายๆอย่างดีกว่าที่คิด ปกติกว่าที่คิด มีแต่เรานี่แหละที่คิดมาก
แต่ก็ดีเหมือนกัน ความสุขขขเล็กๆ มาจากการที่รอช่วงเวลามานานแล้วในที่สุดก็มาถึง ตลกก็ตลกดีเหมือนเป็นบ้ากับอะไรแค่นี้ แต่โดยรวมดีๆๆๆๆ ความสุขมวลรวมเป็นบวก if it ain't broke don't fix it
ยังไงโดยรวมก็ ดี (มาก) ไม่มีอะไรจะเสียดายนี่แหละดี กว่ากรณีอื่นๆที่อาจจะแย่กว่านี้เยอะ เย้..!
Savor this moment.
Until the next time, if there is one.
โรคคิดว่าทุกครั้งมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นครั้งสุดท้ายกลับมาทุกที แต่นั่นคือสิ่งที่ทำให้ทุกครั้งมีความหมาย มีความหมายจนต้องอัพบล็อคแน่ะ
And yes I actually just updated the blog because I was happy. What a blasphemy!
