สวก

พูดถึงชมรมพิมพ์ดีด ก็ทำให้นึกถึงชมรมต่อไปที่ได้เข้าเพราะเขาบังคับให้หาเข้า คราวนี้ได้เข้าชมรมครอสเวิร์ด ซึ่งจริงๆเป็นเกมก๊อปมาจาก Scrabble ฝรั่ง แต่ชื่อเทพกว่าก็เลยติดตลาด

ชมรมนี้ค่อนข้างโอเคเพราะแค่เล่นเกมจนจบคาบแล้วมีจดคะแนนสะสมนิดหน่อย

แต่พอไปซักพักก็ต้องมีเรื่องเอาหน้าให้ครูด้วย ก็คือมีการส่งตัวแทนไปแข่งครอสเวิร์ดระดับประเทศ โดยต้องสู้กันคัดเลือกระดับโรงเรียนก่อน แล้วผมก็ได้โดนจับเข้าไปอยู่ในสาย

เหมือนในการ์ตูนกีฬา รอบแรกจะเจอคนหน้าตาโกงๆหน่อย แต่ด้วยพลังพระเอกก็เลยชนะมาได้

ตาฉันเทิร์น ขอลงแบบขนานโดยวางตัว K ไว้ตรงช่อง triple letter score

เดี๋ยวนะ ตรงข้างๆนี้ OK นี่เอาเลยเหรอ

โง่รึเปล่า เกิดมาไม่เคยได้ยินคำว่า OK รึไง

ขอ challenge ครับ

ไม่มีคำว่า OK ในพจนานุกรมค่ะ กรรมการสาวตอบอย่างรวดเร็วโดยที่ยังไม่เปิดเลยด้วยซ้ำ

อ้าก อ้าก อ้าก อ้าก อ้าก อ้าก!! กรอดด

นายพลาดแล้วสมชัย (ชื่อสมมติ)

แต่รอบต่อมา ผมได้แข่งกับผู้หญิงคนนึง จะได้ว่าอยู่ต่ำกว่าผมอยู่ 1 ชั้นปี

ฝากตัวด้วยนะคะ เธอพูดพลางก้มหน้าเบาๆ แสงแดดจากหน้าต่างไม้ส่องเข้ามา เด้งผ่าน BSDF ในเส้นผมสลวยของเธอเกิดเป็นสีสันสวยงาม

ครับ

นะ หนอย อย่าคิดว่าน่ารักแล้วจะใช้แผนนี้ได้ผลนะ

เธอมีลุคที่ค่อนข้าง refined และใจเย็น แม้ว่ากฏบ้าบอของโรงเรียนตอนนั้นจะให้ตัดแค่ทรงกะลาครอบ (ตอนนี้มัดข้างหลังได้ จบมาแล้วทุกอย่างดีขึ้น) ก็รู้สึกว่าทำผมออกมาได้ดูเข้ากัน ขอชมจากใจ (ในใจ)

แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับการแข่งขันนี้ อย่าหวังว่าฉันจะออมมือให้นะ ขอเอาศักดิ์ศรีของคนเล่นเว็บ neopets ทุกวันเป็นเดิมพัน จะลงคำที่ดีที่สุดที่มี

แข่งไปถึงกลางๆกระดานคะแนนค่อนข้างสูสีกัน ผมหยิบตัว Q ขึ้นมาได้ ในหัวแน่นอนผมเล็งว่าตรงไหนกันแน่ที่จะ ขัวขอดสวก (QUA QAT SUQ) ได้ ผมเจอที่ๆจะสวกได้แล้วก็เลยต่อเข้าไปท้ายตัว S ที่ต่อเอาคะแนนหน้าด้านๆมาเมื่อเทิร์นก่อน

จบเทิร์นครับ

เป็นไงล่ะเจอตัว Q เข้าไป คราวนี้แหละ จะทิ้งห่างให้ได้เลย

ตาฉันเทิร์น ขอลง QUESTION ต่อท้ายตัว Q บิงโกค่ะ

อะไรกัน!!

ผลของ double word score ทำงานทำให้คะแนนยิ่งพุ่งขึ้นไปอีก

ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน อ้าก อ้าก อ้าก อ้าก !!!

ต่อจากนั้นไม่ว่าผมจะหยิบไปกี่ตัวก็ไม่เจออะไรดีๆที่จะเอาคะแนนกลับมาได้ ก็เลยแพ้เธอไปในที่สุด

ก็เป็นอีกชมรมนึงตอน ม. ปลาย เออจะว่าไปแล้วมีอีกชมรมนึงตอน ม.6 แต่ไม่ค่อยมีอะไรอันนั้น 555

กำดำ

"กำดำ" เรียนเรื่อง typography แล้วก็ทำให้นึกถึงตอนอยู่มัธยมที่อุดร ตอนนั้นมันบังคับให้เลือกเข้าชมรม ผมไม่รู้จะเอาอะไร ชมรมคอมพิวเตอร์ที่น่าจะมีเกมให้เล่นก็เต็ม ก็เลยเลือกเข้าชมรมพิมพ์ดีด ยังไม่ได้สนใจจะเป็นโปรแกรมเมอร์ (โปรแกรมครั้งแรกจริงๆเริ่มกับ C# ตอนปี 1) สสวท ก็เลือกสอบชีวะเพราะคอมมันเขียนว่าต้องใช้ C++ แต่รู้จักแค่ html สุดท้ายก็ไม่ติด เพราะแค่เจอสัตว์ประหลาด 5 ตัวแล้วให้ตอบว่าไฟลัมอะไรก็ยอมแล้ว มันไม่เหมือนในไลท์โนเวลที่จะได้เจอกับหัวหน้าชมรมเป็นสาวซึนที่ค่อยๆเปิดใจ หลังจากที่เราได้พิมพ์ดีดด้วยกันมาพักหนึ่ง พิมพ์ดีดมีประมาณ 30 เครื่อง เก่ามาก เครื่องเก่าไม่พอห้องก็เก่าเพื่อให้เป็นบรรยากาศเดียวกัน เป็นบรรยากาศสีน้ำตาลๆ เหมือนร้านของชำ แล้วก็มี อ. ที่เหมือนยายขายของชำ พิมพ์ต้องพิมพ์บนกระดาษโรเนียวด้วย ทำให้เวลาทำไม่เสร็จต้องมาทำต่อวันหยุดอีกเพราะกระดาษมีที่นี่ที่เดียวโดยนัด อ. มาเปิดห้อง เป็นชมรมที่ไม่น่าเลือกมาหาเรื่องใส่ตัวเลย ใครที่ที่ทำงานแม่มีเครื่องพิมพ์ดีดนี่ถึงกับต้องแอบเอากระดาษโรเนียวออกไปทำต่อที่อื่น พิมพ์ตอนแรกก็ตั้งใจอยู่ คือวางมือ ฟหกด่าสว ถูกต้อง เวลาจะกดอะไรที่อยู่นอกจากนั้นทีนี่ต้องคิดอย่างหนักว่าต้องเอานิ้วไหนไป ต้องพยายามยับยั้งกิเลสที่จะจิ้มดีด พิมพ์ส่วนหัวตรงวันเดือนปีนี่ตอนชิดขวานี่เร้าใจมาก เพราะอย่าลืมว่าเราต้องกด carriage return (ตรงตัว) ตอนจบบรรทัดไม่ใช่จบ paragraph แบบคอมปัจจุบัน ถ้าพิมพ์ไปเรื่อยๆมันก็จะหลุด 555 พิมพ์ดังโช๊ะๆไปนี่ก็ต้องแงะไอ้ตัวดีดออกเรื่อยๆเพราะมันชอบมาชนกัน แล้วถ้ากดแบบมั่นใจไปหน่อยนิ้วจะลงไปในรูระหว่างปุ่ม อันนี้เจ็บปวด สุดท้ายทนอยู่จนจบเทอม งานเหลือเยอะมากทำไม่ทัน แต่ก็สายไปแล้วเพราะทุกคนทั้งห้องยอมแพ้เปลี่ยนมาเป็นท่าจิ้มดีด 555 จิ้มโช๊ะๆ แปปเดียวเสร็จ สรุปคือไม่มีใครได้อะไรเลยนอกจากเกรด แล้วก็ได้อีกอย่างคำฝึกคำนึงที่ฝังอยู่ในใจมาจนถึงตอนนี้ "กำดำ" เสาร์อาทิตย์แทนที่จะได้ตื่นมาจองขอบหน้าผาหนอนทรายเก็บเลเวล ดันต้องมาพิมพ์ดีด "กำดำ"